“Bölgenin tahrir kayıtları göz önünde bulundurulduğunda, yörenin sosyoekonomik açıdan oldukça gelişmiş bir yapıya sahip olduğunu söylemek mümkündür. 16. Yüzyılda Ayntâb sancağında halkın başlıca geçim kaynağı, tarım ve hayvancılıktı. Bu bölgede en fazla buğday ziraatı yapılmaktaydı. Bunun yanı sıra önemli miktarda arpa ile küşne (burçak), nohut, mercimek ve çeltük hasılâtı da elde edilmektedir. Ayrıca bölgenin önemli su kaynaklarından biri olan Sacur suyu kollarının Ayntâb’ın etrafında yer alan çok sayıda bostan ve bahçeyi sulaması, bölge toprağının verimliliğini arttırmıştır. Bu duruma iklim ve toprak yapısının müsait olması da eklenince bölgede zengin ve verimli bir tarım faaliyetinin gerçekleştiğini, doğal hayatın güzelliğinin ve verimliliğin balcılık sektörünü dahi etkilediğini söylemek mümkündür.”