Babili Düşlemek Quotes
You can find Babili Düşlemek quotes, Babili Düşlemek book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Mezarlığa doğru yol alıyorsanız, gece her zaman daha karanlıktır.
Yaşamın inişleri ve çıkışları vardır. Benim yaşamımsa şu anda sadece yukarı çıkabilirdi. Benden daha aşağıya inmiş olan tek şey ölü bir adamdı.
Koku hiç ama hiç değişmez!
Adalet Sarayı’nın görünüşüyle asla gerçekten ilgilenmemiştim. Devasa, mezar gibi, karanlık görünüşlü bir
binaydı ve içi daima çürük mermer gibi kokardı.
Bilmiyorum.
Belki bir gün.
Belki de asla.
Kürk palto giymişti. Oldukça zevkli bir
kadın gibi gözüküyordu. Kısa sarı saçları, uzun burnu vardı,
ağzı o kadar hoş görünüyordu ki dudaklarım sızlamaya
başlamıştı bile.
Uzun zamandır kimseyi öpmemiştim. Cebinizde hiç
paranız yoksa ve benim gibi siktiri boktan bir herifseniz
öpecek birini bulmanız çok zordur.
Mezarlığa doğru yol alıyorsanız, gece her zaman daha karanlıktır.
Kocanızın ölümünü bekleyerek sizlerde ev sahibi olabilirsiniz :)
Yaklaşık olarak altmış yaşlarındaydı, beş kez evlenmiş ve beş kez de dul kalmıştı: şanslı orospu çocukları. Apartmana nasıl sahip olduğuna gelince. Kocalarından biri bırakmıştı. Yağmurlu bir gecede, arabası rayların üzerinden geçerken stop ettiğinde Tanrı ona bir iyilik yapmıştı. Seyyar bir fırça satıcısıydı. Tren, arabasına çarptıktan sonra, insanlar onun ve fırçalarının arasında hiçbir fark bulamamıştı. İnsanların, tabutunun içine onun parçaları olduğuna inanarak fırçalarının bir bölümünü de koyduklarını ve onlarla birlikte gömüldüğünü düşünüyorum.
kıçınızdan savaş uydurmayın
Kıçımdan niye vurulduğumu asla anlayamayacağım. Zaten bu, berbat bir savaş hikayesiydi. Kıçınızdan vurulduğunuzu anlattığınızda, insanlar size bir kahraman olarak bakmaz. Sizi ciddiye almazlar ama bu, hiçbir şekilde benim problemim değildi. Amerika’nın geri kalanı için başlayan savaş, benim için bitmişti.
İnsan davranışlarını çözmek çok zor.
Bilmiyorum.Belki birgün. Belki de asla.
Mezarlığa doğru yol alıyorsanız, gece her zaman daha karanlıktır.
Belirli bir sebep olmaksızın gerçekleşen acemi rastlantılar silsilesi, diye düşündüm ama bunun benimle bir ilgisi yoktu.
"Hoşça kal," dedim.
Kıçımdan niye vurulduğumu asla anlayamayacağım. Zaten bu, berbat bir savaş hikayesiydi. Kıçınızdan vurulduğunuzu anlattığınızda, insanlar size bir kahraman olarak bakmaz. Sizi ciddiye almazlar ama bu, hiçbir şekilde benim problemim değildi. Amerika’nın geri kalanı için başlayan savaş, benim için bitmişti.
Uzun süre önceki kiramı ödediğim o günlerde kadın bana oldukça dostça davranır ve dairesine kahve ve donut ikram etmek için davet ederdi. Ölü kocaları üzerine konuşmayı seviyordu, özellikle su tesisatçısı olanı hakkında. Onun sıcak su radyatörlerini ne kadar iyi tamir ettiğini anlatmaktan hoşlanıyordu. Onun hakkında konuşurken diğer dört kocası daima arka planda kalırdı. Sanki evlilikleri bulanık bir akvaryumda gerçekleşmiş gibiydi. Hatta tren çarpan kocası bile üzerinde konuşmaya çok fazla layık değildi, ama sıcak su radyatörlerini tamir eden kocası hakkında konuşmaya doyamıyordu. Sanırım kadının sıcak su radyatörünü de çok güzel tamir ediyordu
Doğayla bütünleşmenin ancak içinde olunduğunda fark edilebilen serin okşayışlarıyla uyudum geceleri. Seslerin harmonisi kanserli hücreleri söküp attı ruhumdan.
Beklentilerimi azalttım, insanlardan beklediklerime harcadığım enerjiyi kendime yakınlaşmak için harcadım. Şu an hiçbir şey yapmıyor ve düşünmüyorum. Sadece sessizliği dinliyorum. Ben ve kendimden bir parça uzaklaştım. Doğadan soyutlanıp sanata yönelmiyorum, hayatın bir değişkeni ya da hayatı değiştirme gibi bir derdim yok, doğa olmaya çalışıyorum. Bir şey anlatmıyorum aslında anlattıklarımdansa beklentim yok artık. Doğanın bağrındayım, bir parçasından öte artık oyum. Doyacak kadar yemeğim var, fazlası her zaman insanı kötülüğe iter, sessizce uyuyacak bir yerdeyim, entelektüel ve duygusal zırvaları azaltıp içimdeki sese yöneliyorum.