Bir anne figürüne bağımlı olmak ve ona bağlı olmak çok farklı şeylerdir. Bu nedenle yaşamın ilk haftalarında bebek annesinin bakımına hiç şüphesiz bağımlıdır fakat henüz ona bağlı değildir.
Annesinin ayrıldığını gördüğünde itiraz eden ve izlemeye kalkışan bir çocuğa annesinin nerede olduğu ve dilediğinde ulaşabileceğini bilmesi sağlandığında kendi başına oynamaktan gayet mutlu olmaktadır.
Temel değişim, üçüncü doğum gününden sonra birçok çocuğun bir akraba ya da okul öğretmeni gibi ikinci derecedeki bağlanma figürleriyle güven hissedecek yabancı bir yerde bulunabilmesidir.
Öncelikle ikinci figür tanıdık kişilerden tercihen annesiyle birlikteyken tanıdıklarından olmalıdır.
İkinci olarak çocuk sağlıklı olmalıdır ve tehlike algılamamalıdır.
Üçüncüsü, annesinin nerede olduğunun farkında ve onunla kısa sürede yeniden temas kurabileceğinden emin olmalıdır.
Bu koşulların yokluğunda oldukça “anneci” olması ve olmaya devam etmesi ya da başka davranış huzursuzluğu göstermesi mümkündür.