el-Bahrü’l-Medid fî Tefsiri’l-Kur’âni’l-Mecîd isimli tefsir, zahirî ve bâtınî ilimlerde üstat Ahmed Ibn Acibe el-Hasenî es-Sâzelî (k.s) ’ye aittir (1124/1809). Bu tefsir, baştan sona yüce Kur’ân’ın zahiri tefsiri ile tasavvufî isaretlerini bir arada sunan; zahirle batını, şeriatla hakikati, ilimle irfanı, nakille tecrübeyi, delille müsahedeyi, amelle edebi, dille gönlü, sözle aşkı kaynaştıran orijinal bir tefsirdir. Ibn Acibe , elliye yakın eserin sahibi bir alim ve kâmil müssit olarak bu tefsirini mürsitlerinin tavsiyesi ile ömrünün son döneminde yani en verimli devresinde yazmıştır. Eserin zahirî tefsir kısmı, Beyzâvî, Ebü’s-Suûd, Nesefî, Kurtûbî, Ibn Atıyye ve Ibn Cüzey gibi Ehl-i sünnetin en muteber tefsirlerinden oluşmaktadır.Tasavvufî işaretlerini ise, Kuşeyrî’nin Letâifü’l-Isârât’ı, Baklî’nin Arâisü’l-Beyânı, Hikem-i Ataiyye başta olmak üzere Kûtü’l-Kulûb, Ihya, Avarif gibi tasavvuf’un ana kaynaklarından yapılan nakillerle, müellifin müşahede, tecrübe ve tavsiyeleri oluşturmaktadır.
