Yaşar Kemal i daha çok romanlarıyla tanıyıp seviyoruz ama deneme tadında gazete yazıları da romanları kadar güzel. Her şeyden önce “insan ve doğa sevgisi” var bu yazılarda. Halkçı ve sosyalist kimliğini, neye niçin gönül verdiğini, Türk kültürünü nasıl sevip kapitalist dünyadan ve onun değerlerinden nasıl uzak olduğunu samimiyetle açıklar. Özellikle dikkat çektiği şey; ormansız kalan Türkiye nin acilen toprak reformuyla ölen topraklarını canlandırmazsa hızla artan nüfusun aç kalacağıdır. Halkların kültürlerinin yaşatılması, sömürgecilik, işsizlik, köyden kente göçün sıkıntıları, şehir sorunları, ölen çok sevdiği dostları, Abdi İpekçi yle röportajı gibi konuları ihtiva eden eser; yakın Türkiye tarihini de genel hatlarıyla gösterir. Ayrıca okurken sanki bugünü anlatıyormuş gibi bir hisse kapılıyorsunuz. Genel kültür bakımından zengin, okuması bir o kadar keyifli ve devam eserlerini de okuma arzusu uyandıran bir kitap olduğunu söyleyebilirim.
