Balkur'da Akşam Yemeği Sözleri ve Alıntıları
Balkur'da Akşam Yemeği sözleri ve alıntılarını, Balkur'da Akşam Yemeği kitap alıntılarını, Balkur'da Akşam Yemeği en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Deliliğe yakın bir yerde kırmızı renk görüyorum. Mutluluğu böyle bütün bütüne yitireceğimi bilir miydim? Bilmezdim değil mi? Hem nereden bilecektim?
Bütün sevincimin öldüğü, beni yaşamaktan alıkoyan saatler. O tavan arasında ölüyordum. Küf tutuyordu bütün gövdem. Kollarım, bacaklarım çürüyordu birer birer, ağır ağır çöküyordum. Tanımlayamadığım bir gerçeğin çürüten ağırlığı.
Her şeyin nedenini araştıran bir "gerekirci". Pis bir mantık adamı. Gündelik yaşamın tatsızlığını üzerine bulaştırıp duran biri. Hayatın gidişinde bilmeksizin bir yön arayan bir safdil. Yaşarken yaşamayan biri.
Şimdi artık hiçbir şeyi hiçbir şey değiştirmez. Yalnızlığım da, içimdeki boşluk da önemsiz.
Aralarında konuşuyorlar. O kimseyle konuşmuyor. Zaman onun için değişik çünkü. Oturanları da yakından tanımıyor, onların dünyasında değil o. Başka şeyler düşünüyor, düşünceleri var.
Sonra anlamayan bir kalabalık. Tek tek anıyorum. Bu yaşama, hep acı çeksin diye mi yaratıldı bir kere?
"Hiçliğe yuvarlanalı tinim, yitirdi yanını yöresini, büyük bir boşlukta sağa sola yalpa vurup duruyorum. Ah, bana bundan söz etmeyin, nasıl yitirdiğimden tinimi. Bıraktım kül imgelerinin sıkıcı kurallarını, bilinçaltı bir erinçti onlar, burada yitirdim hepsini."
Bilir misiniz? Bilmezsiniz siz. Hem nereden bileceksiniz. Şimdi bir genç kızın eskiden var olduğunu -artık nasıl bir sessizlik ve unutulmuşlukla- silinip gittiğini bilmişsiniz ne olacak?
Her gece burada sessizlik derinlik sessiz derinlik var sonsuzluk uzayıp gidiyor yaşaman yel olup uçsuz denize doğru karıştı gitti