Gene de beklediği bir şey vardı ki, aslında en çok da onu bekliyordu. Seneler geçtikçe, ölümünü düşündükçe içinde bir serinlik oluyordu. Uzun bir kavak ağacının altında, bir yeşillikte eğleşmek gibi bir şey olmalıydı ahiret. Biliyordu, kimine bir güzel pencere, kimine bir bitmez diş ağrısı gibi olacaktı. Demişlerdi. Vaazlarda hep işitmişti. Ama nedense içine yayılan şey daima bir güzellik duygusuydu.