Ne zaman kendimizden ödün versek, ne zaman birine
sonsuz güvensek, ne zaman ayaklarımız yerden kesilse daha
sert düşmedik mi her defasinda?
○ zaman ne gereği var ki yalnızca sevgi vermenin, his-
settirmenin? Ne gereği var her seferinde kırılacaksak gü-
venmenin? O mutlu olsun, o gülsün, onun canı yanmasın,
morali bozulmasın diye diye kaybetmedik mi hepimiz? Peki,
bizim canımızın acısı, kalbimizin kırığı kimin umurun
da? Aslna bakarsanız kimsenin umurunda değil...