Her söz kendini anlatmaya çalışan çocuk gibi. Güçsüzdür, bilemez kaderini aklın içinde ve merak eder. Yolum beni anlayana mı yoksa beni hor görene mi diye. Ağızdan fırlar bir kulakta can bulur, kalemden fırlar bir kitapta bedeni bulur. Bazısı duymadım der ona, bazısı ben ne gördüm ne de okudum der onu. Söz yaralanır, kanar, duyulmaz, görülemez olana dek karanlığa gömülür. Her söz yaşamak ister işte... Ama çoğu ölür.
Ölenleri, sesleri ve o sözleri... Beni...
Unutmayın!
(Tanıtım Bülteninden)
