"Esmer, zayıfça, sıcak ve kıvırcık. Baksan bir şeye benzetemezsin. Ta ki sana bakacak. Gözünün içine. Seni çok seviyormuş gibi, kimsenin sevmediği gibi. Hep seni beklemiş gibi, he şeyi anlayacakmış gibi, her şeyini verecekmiş gibi, sonrası yokmuş gibi, umrunda değilmiş gibi dertli dertli bakacak sana... İçimde öyle bir yer mi varmış? dersin, oralarına kadar değer. Çözülmeni bekler. Görmek için nasıl soyunduğunu. Koltukaltlarına kadar sevmek için seni. Oralarına kadar ısırabilmek için. Bırakma kendini! O gözler bir daha öyle bakmaz çünkü. Kendi bir daha isteyene kadar. O da sadece yeniden soyunurken görmek için seni, o kadar. "
Uzun süredir okuduğum hiçbir kitap beni bu kadar sarsmamıştı. Aslında hepimizin hakim olduğu, duyguları ve gerçekleri tokat atar gibi tekrar tekrar çarptı yüzüme.
Altını çizdiğim onlarca söz.. İçimi cız eden savaş görkemiyle büyülü bir hüzne boğan Beyrut. Cuk cuk Muz sesleri ..
Sanırım bu kitabı 2014 senesinde okumuştum ama bu kadar etkilenmemiştim. Çünkü çok dikkat isteyen bir kitap, yanlışlıkla bir yerde dalarsanız falan, kitabın filmi tamamen kopuyor haberiniz olsun.
Sevgili Ece Temelkuran sen de Ortadoğulusun! Ve sanırım senin eserlerinde daha çok yolumuz var.
Ön yargılarınızdan uzak ve tertemiz bir kafayla okuyun. İnanılmaz keyif alacaksınız. İyi okumalar:)
