Hazır 29 Haziran yaklaşmışken, Barış'ı bir de buradan, bu cümlelerle anmak istedim...
Sene 2006, yaşım küçük. Yalova o zamanlar çok küçük bir yer; kaset, CD alabileceğimiz yerler oldukça sınırlı. Gerçi bol olsa da bizim cepteki metelik belli. Babam tek başına düğün çalıyor o zamanlar, benim görevim hafta sonu müzik kanallarını pür dikkat izleyip, çok ilgi gören şarkıları bulmak, listelemek. Öyle tanıdım Barış'ı. Hiç unutmam, araba bagajında kaç düğüne gittim; kablo, çanta taşıdım, topladım da bir şekilde kazandım kaset parasını. Barış bana emeği, mücadeleyi de öğretmişti... İkinci albümüydü, benimse hayatımda aldığım ilk ve tek kasetti: "Düşmeden Bulutlarda Koşmam Gerek"... Böyle tanıştık, hayatıma derin dokundu. Nedense fiziki özelliklerinden çok o sevinci, neşesi, insanlığı çekti dikkatimi. Benim karakterimin temelinde imzası vardır. Hayattaki keskin virajlardan, labirentlerden çıkmamı sağlamıştır, her zaman bir akarsu gibi serinlik katmıştır yüreğime. Ruhunda açan çiçekleri şükür ki ekebildik biz de gönül penceremizin balkonuna. Sevgiyi paylaşıyoruz, paylaştıkça çoğalıyoruz. Yaptığım müziğe, yaşadığım hayata, yazdığım satırlara, inşa ettiğim benliğime kendince dokunduğun için teşekkürler. Ölümsüzsün, koca bir ışıksın; yıllardır pek çok insanın yolunu, kalbini, ruhunu aydınlatıyorsun. Savaşsız bir dünyada tertemiz akan bir su gibi, hep bizimlesin Barış Abi. Sevgiyle, saygıyla, iyilikle...
