Başıboş - Denizde Kayıp Yetmiş Altı Gün
Steven CallahanBaşıboş - Denizde Kayıp Yetmiş Altı Gün Posts
You can find Başıboş - Denizde Kayıp Yetmiş Altı Gün books, Başıboş - Denizde Kayıp Yetmiş Altı Gün quotes and quotes, Başıboş - Denizde Kayıp Yetmiş Altı Gün authors, Başıboş - Denizde Kayıp Yetmiş Altı Gün reviews and reviews on 1000Kitap.Hayatı birazcık hoplatmayı denemeliyiz
Zorluklar olmazsa büyüyemeyiz. Bu zorluklar, bizleri şiddetli bir şekilde test eder. Ama aynı zamanda krizler,bize en büyük fırsatları sunar. Zor zamanlardan geçmekte olan insanlar, genelde kendilerini yapayalnız hissederler ve ne yapacaklarını bilemezler. Ben bir krizle karşı karşıya geldiğinde, birkaç basit konsepti kafamda tutmaya çalışırım ;kaderimizi kontrol edemeyiz ama onun şekillendirmeye yardımcı olabiliriz; hayatı birazcık hoplatmayı denemeliyiz ama şunu da kabul etmeniz yalnız elimizden gelenin en iyisini yapabiliriz.
İster sürünerek bir deliğe girin, isterseniz yüksekte bir telin üzerinde yürüyün, kimse buradan canlı çıkmayacak. Korkunun ecele faydası yok.
Benim kendi kişisel hedefim ise, zamanım geldiğinde ölümümü, metanetle ve minnetle karşılayabilecek şekilde yaşamak.
Önemli olan hayatımızın kalitesidir. Dünyamızın Yaşam mücadelesine katkıda bulunmak için kendimizden ne kadar verebildiğimiz, uzun bir yaşam rekorundan çok daha ağır basar.
Benim düşünce tarzıma göre hayatta kalışım bir bakıma beceriksizlikti.Bir türlü kendimi bırakıp ölemedim,çünkü korkularım,başarısızlıkalarım ve de habire bir şeyleri telafi etme ihtiyacım beni götürdü durdu.Cesaretimi gerçek anlamda topladığım da fark ettiğim tek şey, hayatımın zavallı yıllarına bir anlam vermek için bir şeyler yapma ihtiyacım idi.
İnsan kendi önemsizliğini canı gönülden fark ettiğinde,çok daha büyük bir bütüne tamamen bağlı oluşun huzurlu duygusuna ulaşıyor…
Şunu fark ettim ki,Adrift insanoğlundaki en evrensel damara dokundu:hayatta kalma mücadelesine.Bunu hepimiz,her gün öyle ya da böyle yapıyoruz ve aslında hepimizin,hayatımızda en azından bir kez, olsun,zorlu bir sınavdan geçmemiz gerekiyor.
İdeallerim gerçekle bağdaşmadığı zaman gerçeklerden kaçıyordum. Kendimin ya da çevremdekilerin, insan olarak sınırlarını kabul edemiyordum.
Kafamın gerisindeki küçük bir ses, bana her günün bir hak değil, bir hediye olduğunu hatırlatıyor. Artık biliyorum ki iyi beslenmek, acı çekmemek, dostların ve sevdiklerinle beraber olmak, çoğu zaman acımasız olan bu dünyada ancak pek az kişinin tadını çıkarttığı bir ayrıcalık.
Gerçek değerimizi nasıl ölçeriz?
Deniz halen dünyanın en müthiş vahşi doğası. Bana göre insan ruhunun büyümesi ve olgunlaşması için, ister ormanda ister dalgaların arasında olsun, vahşi doğayı yaşaması lazım. Ancak vahşi doğada gerçek kimliğinizi öğreniyorsunuz. Vahşi doğanın zorluklarıyla yüz yüze kaldığınız zaman, cüzdanınızın kalınlığı önemsizleşiyor ve değeriniz yeteneklerinizle ölçülüyor.