Matsuo Bashō ya da asıl adıyla Matsuo Kinsaku Japonya'nın Edo döneminde1644-1694 yılları arasında yaşamış bir şairdir. Japonlara özgü üç dizelik haiku'nun en büyük ustası kabul edilmektedir. 17 heceden oluşan haiku'yu biçim ve anlam yönünden zenginleştirren Basho, bunları zen budizm ruhuyla yoğurarak sanatsal bir tür haline getirmiştir. Basho'nun şiirini tanımlamak için sık sık, "yaşlı, solgun ve göze batmayan şeylere duyulan sevgi" anlamına gelen "sabi" terimi kullanılmaktadır.
Basho, çağının genel görkemine ters düşecek biçimde azla yetinen, dünya nimetlerinden uzak duran, yalın bir insan olarak yaşamıştır. Olanak buldukça toplumun dışına çıkan, Fukagava'daki muz ağacı yapraklarından yapılma kulübesine (başo-an) çekilen şair takma adı olan Basho'yu da buradan almıştır.
1694 yılında Osaka'da ölen Basho'dan günümüze toplam 1000 haiku kalmıştır.