Merhabalar,
Melisa kesmezden okuduğum ilk öykü kitabı.
Her hikaye o kadar anlamlı ve içtendi ki.
Karşı tarafa bu hisleri bu kadar iyi nasıl geçirebilir bir insan diye düşündüm durdum.
Kitabımız on tane hikayeden oluşuyor.
Her hikayenin konusu birbirinden farklı ama insana hissettirdiği duygular aynı.
Kadın erkek ilişkileri, arkadaşlık,aile, doğa, şehir,eşya hikayelerin temel kavramları.
Kırılmış bir insanı anlatırken bir hikayesinde diğerinde ise toparlanmaya çalışan birini anlatıyor. Kırılmayı da örneklendiriyor bize, hayata nasıl geri tutunmamız gerektiğini de.
Ara ara öykü kitapları okurum romanlardaki yoğunluktan biraz sıyrılmak istediğimde.
Sanırım bu kitabı tam zamanında okumuşum gibi.
O kadar duygularıma tercüman oldu ve bana iyi geldi ki.
En beğendiğim hikaye "Bir Bahçeyi Beklemek" oldu. İki yakın arkadaş olan Ayşe ve Denizin birbirlerine yazdığı mektupları okurken özellikle denizin mektubunu okurken hayatta duymak istediğim şeyleri biri bana söylüyormuş gibi hissettim. Çok bendendi o hikaye. Çok beğendim.
Melisa Kesmez kalemini çok beğendim.
Tavsiye ederim:)
"Sen ne kadar kaçsan da,ıskalasan da, görmezden de gelsen, kafanı kuma da gömsen,kalbine kilit de vursan, hayatın sana bir diyeceği varsa,sinsi sinsi bekliyor sırasını, yıllarca. Öyle sabırlı. Öyle fil hafızalı, öyle unutmuyor hayat. Sen sabah kadar unuttum diye sağalt ruhunu. Gömdüm san. Defter kapanmayınca kapanmıyor. "
