Yazık bana. Kıyamıyorum bana. Diri diri gömülüyormuşum, içimde biriktirdiğim tüm seslerim dudak kenarlarımdan sıyırılmış, nefes boruma ıslak toprak dolmuş, etimin kemiğimin içinden, haykırmaya çalışıyormuşum, kimse oralı olmuyormuş, sonra biri! Dönüp bakıyormuş hızla, umutlanıyormuşum, toprak ve yaş dolu, titreyen gözbebeklerimden bir parıltı geçiyormuş ve sonra o da ardını dönüp elleri cebinde uzaklaşıyormuş.