İnsanın ölümünü bilmesi dahi bu kadar acı vermiyor ve ben sessizce acı çekmekten başka ne yapabilirim ki bu merhametsiz son karşısında. Sonra bir gün diyecekler, camdaki buğu gibiydi her şey, bir varmış bir yokmuş. Bir varmış, hiç yokmuş.
Şimdi kimseden ve hiçbir şeyden teselli aramıyorum. Sadece uçsuz bucaksız hatıralarımla kendimi avutabilirim. Tek üzüntüm bütün olan bitenin bir daha asla yaşanmayacak olması. Biliyorum ki bu son artık ve ben şimdi sona yaklaştım.