Ben Bir Hayaletim
Güzin ÖztürkSözler ve Alıntılar
“Hiç deniz feneri gördünüz mü? Işığı ile denizi aydınlatır... Aydınlatmaz. Lambası döner çünkü. Dönen şeyleri çok severim. Fener ışığı uzaktan bakınca hem görünür hem görünmez. İşte, ben de onun gibiyim. Belki de bir deniz feneriyim.”
“Ağustos böceği ölmüş mü?” diyordum.
“Eee... hastalanmış galiba.”
“Ama... aç kalmış, kar da var. Donarak... ölmüştür,” diyor, çeşmeleri koyuveriyordum. Yeryüzünün tüm gözyaşlarını içimde biriktirmişim de musluğu sonuna kadar açmışım gibi...
“Kitaplardaki onca uzun ve karmaşık bilgiyi nasıl oluyor unutmuyordum da yaşadığım rahatlamayı anlatamıyordum?”
Kaplumbağaları bu yüzden mi seviyordum? İçine saklanıp kaybolcağım bir kabuğum olsun isterdim.
Sayfa 20Kitabı okudu
Annem bir gün sınıfıma geldi ve bir konuşma yaptı. Bir öyküyle otizmin ne olduğunu, daha doğrusu ne olabileceğini anlattı. Öykünün sonunda, “Kızım bir otizmli ve ben onu çok seviyorum. Onunla gurur duyuyorum. Hepimiz de birbirimizden farklıyız. Biz bununla yaşamayı öğrendik, siz de yardımcı olur musunuz?” dedi.
"Belki de bir deniz feneriyim.Benim gibileri görmek zordur.Bazen saydam olduğumu düşünürüm. Hayir,hayir aslında ben bir hayaletim!Yoksa niye ben yokmuşum gibi davransinlar ki?"
Bazen saydam olduğumu düşünürüm. Bana bakarlar, bakışları içimi delip geçer. Mesela, arkamda ağaç varsa o görünür, duvar varsa o görünür. Ben görünmem ama. Çünkü ben onlara göre yokum, yokmuşum yani. Su gibiyim. Hayır hayır, aslında ben bir hayaletim! Yani öyle olmalıyım. Yoksa niye ben yokmuşum gibi davransınlar ki?
Sayfa 7