“Mercan, Mercan, Mercan...”
Hayata bir çocuğun gözünden bakarak anlatılan eğlenceli ve akıcı bir kitaptı. Doğrusu okurken, özellikle ebeveynler hakkındaki düşüncelerine güldüğüm Mercan’a zaman zaman acıdım. Çünkü Mercan bize maceralarını anlatırken, aslında farkında olmadan “yaramaz” diye adlandırdığımız bütün çocukların tercümanı olmuş. Biraz deney, biraz keşif, bazen de olaylara farklı bir pencereden baktığı için herşeyi yanlış anlayan Mercan anne ve babasını sık sık kızdırmayı başarıyor. Buna rağmen tatlı gevezenin o başına buyruk havası kitabın en keyifli yanı idi benim için.
Kitabı okurken, “çocuklar neden böyle?” diye sormama sebep olacak evin içinde türlü yaramazlıklar yapan biricik kızım ve oğlum geldi gözlerimin önüne. Sanki onları okudum sayfalarca. Gülümsetti.
Kimbilir, belki onlar da anlam veremedikleri kural ve yasaklarımız için, “ebeveyler neden böyle?” diyorlardır. Tıpkı, Ataçocuksözleri yazarı Mercan gibi. :)
Tavsiye kitaptır. Mutlaka okuyun.