Kitabı yıllar önce tez konumu belirlemek için danışman hocamın tavsiyesiyle aldım. Şuan kitap tam bitmedi hala okuyorum. Tez hocam ile tüm ilişkim bitti atıldım ve aftan geri dönerek tezime başladım şuan son aşamalarındayım ve kitaba bir süre ara verdim. Okurken ozaman ki tez hocamın neden bu kitabı bana önerdiğini anladım. Kitap yeni nesil gençlere sürekli bir eleştiride bulunuyor. (Aynı ozaman ki danışman hocam gibi) Tabi ki burada yapmış olduğu araştırma sonuçlarının etkisi de var. Ama okurken sürekli sorguluyorum. Bana göre zaman ve teknoloji nasıl ilerliyorsa gençler de o şekilde değişiyor ve belkide bu değişim bir ilerlemeden kaynaklanıyor. Bunu eski nesille karşılaştırıp gerileme olarak lansetmenin doğru olmadığı kanaatindeyim. Günümüzdeki gençlerin 70 lerdeki gençler gibi olmasını beklemek doğru değil.Her okuduğum cümlede yazara verecek bir cevabım var. Üzerinde konuşularak geliştirilmesi ve müdahale edilmesi gereken çok şey var. Nesiller arasında köprü olmak gerekiyor ayrıştırarak etiketleyerek olumlu bir sonuca varılabileceğini düşünmüyorum.
"Ben" NesliJean M. Twenge · Kaknüs Yayınları · 2018506 okunma
Günümüz itibariyle liseye giden bir öğrencinin kaygı seviyesi, 1950'li yıllarda kliniğe yatırılan bir hastanın kaygı seviyesine aynı...
Son nesil ergen grubuna dahil olan gençler dünyanın her tarafında buna benzer psikolojik tavırlar sergiliyor. Oldukça yüksek ve şişirilmiş bir ego, hayatın tamamına yayılan ben merkezci bir yaklaşım, sarsılmaz gibi duran bir öz güven... Fakat bunun yanında en küçük olayda patlak veren anksiyete krizleri, tahammülsüzlük, depresif bir ruh hali...