“ İnsan bazen ölmekten yoruluyor
herkesin terkettiği bir yurt oluyor insan
herkesin terkettiği bir yurt gibi bazen
kalıyor kadın
acı denizinin içinde bir balık
çarptıkça kıyıya büyütüyor denizi
kimse görmesin diye yaralarımı
kabukla bağlıyorum
ben olmasam acı da olmayacak “
“ işte bu bütün kuşların konduğu dal
işte burası sözcüklerin ter olduğu yer
kim yordu bedenimi
getirmek için dünyaya
dünyadan aldığım soluklar
bir oyuk gibi
içimde . “