O gün binerken uçağa, biliyordu kaderin O’na hazırladıklarını..
Düşünerek ve umut ederek düştü yollara Murat.
Kavuştuğunda varlığına ıssızlığından, zorlandı durmakta ayakta.
Oradaydı ruhu, kucaklaştı bedeni özlemle.
Savaştılar yıllar boyu süren ayrılığın bilinmezleriyle.
Küsüp gitti bazen ruh, serseri bir özgürlükle.
Barışacakları günü özlemle bekledi Murat.
O asi ruh da, yorulmaz beden de O’na aitti.
İşte birlikteydiler, vazgeçemezdi.
Bıraktı kendini nereden estiği bilinmez rüzgarlara.
Bilmeksizin nereye savrulacağını !
Çarptı yine nicelerine, kaybetti de onları kavuşmamacasına..
Acıyordu bedeni, ruhu da..
Yaklaştıkça sona, yaşlandı bedeni, hazırlandı ruhu O’nu terk etmeye.
Bırakmıştı izlerini bilinmeyen geleceğe.
Bulunacaktı elbette bir gün o da.
Bu umutla kapadı gözlerini, acıyla uğurladı ruhunu bedeni.
Son bir damla süzüldü aşağılara, kayboldu derin vadilerde..
