Ben Pako Gönderileri

Ben Pako kitaplarını, Ben Pako sözleri ve alıntılarını, Ben Pako yazarlarını, Ben Pako yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bizler, bizi sevenleri gözlerinden tanırız. Onların yüreklerindeki sevgi, güzel yüzlerine yansır. Onların gözlerini gördüğümüz zaman, sevinip çılgına dönmemiz ondandır
222 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
·
3 günde okudu
Dünya basınındaki ender örneklerden sayılan, bir köpeğin yüksek tirajlı bir gazetede köşe yazması Rahmetli Bekir Coşkun'un rahmetli "yazar köpeği" Pako'ya nasip olmuştur; Bekir Coşkun'un (1945-2020) yaratıcılığı, o zamanki Hürriyet Gazetesi yönetiminin alicenaplığı sayesinde. Hayvanlara yapılan zulmün ifşa edilip hayvan hakları konusunda toplumumuzdaki bilincin güçlenmesine ve zor da olsa yasalarımıza yansımasına büyük katkı sunmuştur Bekir Coşkun ve Pako'su... Pako'nun 16 Kasım 2002 ile beyin tümöründen 15 yaşında hayatını kaybettiği 10 Temmuz 2004 haftasına dek köşesinde çıkan yazılardan oluşan bu kitabı; bir zamanlar ailemizin değerli bir ferdi olan, 3 yaşında karaciğer yetmezliğinden kaybettiğimiz golden retriever Tofi'mizi hatırlayarak, zaman zaman gözlerim nemli okudum. Pakolar, Tofiler, Boncuklar, Fıstıklar, ... Kıymetiniz, sevginiz, yoldaşlığınız birçoğumuz tarafından bilinmiyor, takdir edilmiyor maalesef. İyi ki vardınız, varsınız, iyi ki hayatlarımıza değer ve neşe kattınız, katıyorsunuz...
Ben Pako
Ben PakoBekir Coşkun · Doğan Kitap · 20059 okunma
Reklam
Rüyalar...
Benim de rüyalarım var. Çocuklar top oynarken, onların arasında bir topun peşinde koşarım çok zaman. Bir gün, bir gün çocuklar çimlerin üzerinde top oynarken, peşlerinden koşan, onlarla mutlu olan bir küçük köpek görürseniz, beni hatırlarsınız. Pako, 10 Temmuz 2004 (Not: Bu, Pako'nun son yazısıydı. O hafta Pako öldü :(
Rauf Denktaş ve Boncuk...
Bir köpeği seven, onunla dostluk kurabilen, hiçbir çıkarı olmadan onu mutlu eden bir insan, kötü olamaz...
Yuva...
Bir yuva sahibi olmak, o huzuru ve güveni duymak, "burası benim yuvam" diyebilmek ne kadar önemli bilemezsiniz. Zili çalan bir kapıya, sıcak bir kalorifer peteğine, bir eski halıya, bir su tasına, bir paspasa, bir pencereye, bir duvara, bir köşeye "benim yuvam" diyebilmek... Ne kadar büyük mutluluktur bilemezsiniz...
Unutmak...
İnsan ya da köpek... Hiç fark etmiyor. Acı çekiyoruz, unutuyoruz. Ama her unutulan acının izi, yüreklerimizde çizikler bırakıyor. Bunu adına "yaşlanmak" diyorlar belki...
Reklam
17 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.