Ben ve Sen
Martin BuberBen ve Sen Gönderileri
Ben ve Sen kitaplarını, Ben ve Sen sözleri ve alıntılarını, Ben ve Sen yazarlarını, Ben ve Sen yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Konuşmacı, konuşmakta çok geç kaldınız. Biraz evvel kendi konuşmanıza kendiniz inanabilirdiniz; artık bu mümkün değildir. Bir dakika önce, devletin artık idare edilmediğini,en az benim kadar anladınız:ateşçiler kömürü yığmakta, fakat liderler, sadece, yürümekte olan lokomotifi idare eder görünmekteler. Ve sizin konuştuğunuz şu anda, ekonomi makinesinin nasıl alışmadık sesler çıkarmaya başladığını, benim kadar,siz de işitiyorsunuz; idare edenler size, şöyle yukarıdan tebessüm ederler, fakat içlerinde ölüm korkusu pusuda beklemektedir. Size, cihazı modern şartlara ayarlayamadıklarını anlatırlar; fakat o cihaz elverdiği sürece, bundan böyle, sadece kendilerini ona ayarlayabildiklerini fark edersiniz. Sözcüleri, devletin mirasını ekonominin devraldığını size öğretirler; siz bilirsiniz ki, O'yu çoğaltma despotizminden başka devralınacak hiçbir şey yoktur. Bu despotizmin hükmü altında gittikçe acizleşen BEN, hala kendi sözünün geçtiği hayalî içindedir.
Sayfa 116Kitabı okuyor
Modern insan ,iyi okumayı asla öğrenmemiş,doymak bilmez bir okuyucudur. Rahatsızlığın bir bölümü, saçma şeylerin,yani okumaya pek değmeyen şeyleri okumanın öğretilmesidir.
Sayfa 56Kitabı okuyor
Kutsal olan,burada ve şimdi olandır. Bilinmeye değer olan tek Tanrı, bilinemeyen; hakkında konuşulmaya değer olan Tanrı, hakkında konuşulamayan Tanrı'dır. Tanrı; konuşma,bilgi veya hatta tecrübe objesi değildir. Ondan bahsedilemez, fakat onunla konuşulabilir; görülemez, fakat dinlenebilir. Tanrı ile mümkün olan tek ilişki:ona hitap etmek ve onun tarafından hitap edilmektir.
Sayfa 42Kitabı okuyor
Her şeye rağmen onların ‘konusu’ bir şahıs gibi kendi kendine olmuş bir konu değildir. Sübjektiflikten uzaktır. Onlarla konuşmaz. O, çalışmak için seçilmiş bir konudur -konular arasından meşrû olarak seçilen ve muhtemelen az farklı bir yönü başkaları tarafından çalışılabilen bir konudur. Bu çalışmaları yapanlar da objektif oldukları ve çalışmanın içinde kendileri olmadıkları sürece hürmet görürler.
Burada o kadar katı bir bilginler topluluğu vardır ki, merkezde hiçbir çekirdek için yer yoktur. Onlarınki de 0-0 dünyasıdır.
Sayfa 27 - ÇEVİRİ: İNCİ PALSAY, KOPERNİK YAYINEVİ, 2. BASKI,2020
Kişi, duygulara “sahip olur” sevgi, zuhur eder. Duygular, insanın içinde; fakat insan, sevgisinin içindedir. Bu mecaz değil, gerçekliktir: Sevgi, bir BEN’e; SEN onun, sâdece ‘muhteva’sı veya objesi imiş gibi sımsıkı sarılıp bağlanmaz; o, BEN ve SEN arasındadır. Bunu bilmeyen, onu kendi varlığıyla bilmeyen kimse, her ne kadar tecrübelerle, zevklerle ve sözlerle yaşadığı duyguları ona atfetse bile sevgiyi bilmez. Sevgi, kozmik bir güçtür. Zira onun içinde bulunan ve onu içinde müşahede edenlere göre insanlar meşgale karmaşaları içinden, birdenbire ortaya çıkarlar ve iyi ve kötü, zeki ve aptal, güzel ve çirkin, birbiri peşine gerçek ve birbirleri için bir SEN hâline gelirler; yani hürriyete erme, eşsiz bir yüzleşmeye yöneliş. Dışlayıcılık (exclusiveness), mucizevi bir şekilde tekrar tekrar ortaya çıkar ve şimdi, fiiliyata geçilir, yardım edilir, şifa verilir, eğitim verilir, yüceltilir ve vaatler yerine getirilir. Sevgi, bir BEN’in bir SEN’e karşı sorumluluğudur: Bu, hiçbir duygunun ihtiva edemeyeceği şeyden oluşmuştur -en küçüğünden en büyüğüne ve bir aziz insanın hayatıyla, hayatı sınırlandırılmış, güven içinde bahtiyar olan kişiden, hayatı dünya haçına çivilenmiş, onu tehlikeye atacak kadar büyük ve cesur olma kudretindeki kişiye kadar, bütün sevenlerin eşitliği: insanı sevmek.
Sayfa 82 - ÇEVİRİ: İNCİ PALSAY, KOPERNİK YAYINEVİ, 2. BASKI,2020
İlişki özleminin yaratılıştan geldiği, başlangıçta ve en bulanık safhada bile apaçık ortadadır. Detaylar algılanmadan önce donuk bakışlar, net olmayan boşluğa, belirsize doğru yönelir ve zaman zaman, beslenme isteğinin olmadığı meydanda iken eller, yumuşak çıkışlarla, gâyesizce, bütün görüntülere, havada belirsiz bir yere doğru uzanır. Birileri
Sayfa 93 - ÇEVİRİ: İNCİ PALSAY, KOPERNİK YAYINEVİ, 2. BASKI,2020
Bir insanın ne ölçüde bir kişi olduğu, temel kelime BEN- SEN’in BEN’inin, insan düalitesinin BEN’i içinde ne ölçüde kuvvetli olduğuna bağlıdır.
Onun BEN deme tarzı -BEN dediği zaman, demek istediği şey- bir insanın nereye ait olduğunu ve nereye doğru gittiğini gösterir. “BEN” kelimesi, insanlığın hakiki parolasıdır.
Onu dinleyin!
Ego’nun BEN’i
Sayfa 130 - ÇEVİRİ: İNCİ PALSAY, KOPERNİK YAYINEVİ, 2. BASKI,2020
İnsan, zaman zaman BEN ve dünya arasındaki yabancılaşma korkusuyla etkilendiği zaman, bir şeyler yapılabileceğini düşünür. Dehşet dolu bir gece yarısı, sabahlatan bir rüyanın azâbı içinde olduğunuzu hayâl edin: Küpeşteler parçalanmış ve cehennemi uçurumlardan feryatlar, çığlıklar yükseliyor ve siz, bu mücadele ortasında hayatın devam ettiğini fark
Sayfa 135 - ÇEVİRİ: İNCİ PALSAY, KOPERNİK YAYINEVİ, 2. BASKI,2020
Ben bazen, bir ev kedisinin gözlerinin içine bakarım. Bu evcil hayvan, Tanrı vergisi, gerçek “etkili” bakışını hiçbir suretle bizden almamıştır, bazen bir insan gibi kendini beğenme, hali sergiler; bizden aldığı tek şey, -ilk tabiiliğinin kaybolması pahasına sahip olduğu – bu bakışı bize canavarca çevirme yeteneğidir. Bu süreçte bir çeşit
Sayfa 160 - ÇEVİRİ: İNCİ PALSAY, KOPERNİK YAYINEVİ, 2. BASKI,2020
BEN-SEN ilişkisinin samimi bir kalbe ve onu destekleme cesaretine sahip olan herkesçe bilinen açık ve sağlam yapısı mistik değildir.
Sayfa 189 - ÇEVİRİ: İNCİ PALSAY, KOPERNİK YAYINEVİ, 2. BASKI,2020
Hayvanların, çocuklar gibi gösterilen sahte yakınlığı sezmeleri, az rastlanır bir durum değildir.
Sayfa 185 - ÇEVİRİ: İNCİ PALSAY, KOPERNİK YAYINEVİ, 2. BASKI,2020
Varlığın yoğunlaşmasından ve ileri çıkışından dolayı daima yeni olan hareketinin yerini, kişinin iman ettiği bir O’daki durgunluk alır.
Sayfa 175 - ÇEVİRİ: İNCİ PALSAY, KOPERNİK YAYINEVİ, 2. BASKI,2020