Benden Sonra Tufan Olmasın
Muhsin ErtuğrulBenden Sonra Tufan Olmasın Gönderileri
Benden Sonra Tufan Olmasın kitaplarını, Benden Sonra Tufan Olmasın sözleri ve alıntılarını, Benden Sonra Tufan Olmasın yazarlarını, Benden Sonra Tufan Olmasın yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
- Pascal der ki: Düşüncelerimiz daima ya geçmişe ve geleceğe dönüktür. Bugünü hiçbir zaman düşünmeyiz, onun içindir ki insanlar yaşamazlar; daima yaşamayı umarak geçmişe özlem ve umutla vakit geçirirler.
- Ben de tam bir parça bir şey öğreteceğim sırada ihtiyarlanacağım. Zaten yaşam denilen bu okuldan diploma alıp da çıkan yok… hep öğrenciyken göçüp gidiyor insanlar. Okulda bulaşıcı bir hastalık var; bir hastalık ki hiçbir ilacı, hiçbir çözümü yok… O hastalık yavaş yavaş sizi kemirecek, mezara götürecek. Bu hastalığa ihtiyarlık derler. İhtiyarlık hastalığına tutulamadan genç ölenler, dünyada iki kez mutsuz olarak gidenlerdır.
- Ey çıkar; sen insanların burnuna halka, zincir takan, onları maymun gibi oynatan bir çingenesin!
- Ne zaman ev sahibinin canı ister “ Hadi artık çık” derse, siz pılıyı pırtıyı toplamadan çıkmaya zorunlusunuz. Tanrı ev sahibi biz sözleşmesiz kiracı.
- Sanırım insanın hayvana en çok yaklaştığı yer, sofra yataktır.
- “Küflü beyinler” belki yıllar sonra tiyatronun topluma ne kadar gerekli olduğunu anlayacaklar, ama o zaman karşılarında öldürdükleri, besleyemedikleri sanatçıların mezarlarını kemiklerini bile bulamayacaklardı.
- Rus yazar Leonid Andreyev der ki: Bir gün bugünkü insan tanrılaşacak ve kitap, bu tanrı anıtının temelini kuracak.
Hastanelere ödenek veriyorsunuz; içimizden vücutları rahatsız olanlara yardım insancıl bir borçtur. Ama ruhlarımız için ne yapıyorsunuz? Ruhlarımız ki bilgisizlik ve tutuculukla yüzyıllardır can çekişiyor. Yapılacak tiyatro, o sakat ve acılı ruhlarımızın ve ruhlarımızın hastanesi, tedavi yeri olacaktır. Yeter artık mezbahanın kokusu buz fabrikasının gürültüsü Büyükada’nın imarı! Yeni Türkiye’ye okul ve tiyatro fırınlar ve çeşmelerden de çok gerekli. Unutmamalısınız ki, aç ölür; cahil öldürür!..
- Avuç içi kadar Danimarka’nın onuncu derecedeki bir tiyatrosu kadar bir Türk tiyatrosu acaba ne zaman olacaktı? Niçin olmasında? Acaba hiç olmayacak mıydı?
Ne mutlu o uluslara ki tiyatroları, edebiyatları var; alkışlıyacakları kadın sanatçıları yetiştirmişler. Biz zavallılar 1920’lerde bu yönde bile yoksulduk. Tiyatrodan duyduğum derin beğeni bu acı düşünceyle baltalandı. Dalgın dalgın bu zarif insan topluluğu arasına katıldım. Belleğimde şu soru geçiyordu.