Beni Deliler Anlar

Kimse önünü görmüyor... Herkes birbirini çiğniyor. Ne tuhaf değil mi? Kimse gittiği yeri bilmiyor. Herkes hayretle bunu birbirine soruyor. Herkes kendi kendine konuşuyor.

Sayfa 37

Bu dünyayı izleyenlere bir halt yok . Açıkgözler için hiçbir şey yazmayacağım. Dünyalarını kaybetmişler için, kendim için yazacağım... Erken bunamışlara, hayalperestlere, çok acıklılara, bu dünyadan gitmek üzere hazırlık yapanlara yazacağım. Yalnız aklını kaybetmişlerle bu dünyayı paylaşacağım. Aşktan aklını oynatanlara, şizofrenlere, aşırı romantiklere ve aşırı sadistlere... Delilere yazacağım.

Sayfa 24

Reklam

Adem

Aylarca sesimi çıkarmadan düş görürüm... Dünyadan uzak kendi içimde yüce evrende... Sesimi çıkarmam. Bir gün içinde, dayanılmaz özlemlerle sarsılırım... -Dünyayı görmek için- Dünyanın pis kokusunu duymak, kötü bir söz işitmek için. O dışta yüzen pislikleri tekrar görmek, iğrenç insanların arasında ezilmek, o bilinen bayalığı yaşamak için... Bunları birdenbire arayan biriyimdir... O bilinen nefreti, Kin'i tekrar isteyen biri...

Sayfa 42

Adem

Herkes doğuştan, ırsi olarak şizofren doğar. Ben Ömer'i tanıdıktan sonra şizofren oldum -bu yaşta- geçirmeye bakıyorum.

Sayfa 53

Adem

Aydınlıkta olan tek şey bilincim. Kendi kendimin önüne bile bir karartı gibi düşüyorum. Kendimin de düş olduğuma inanıyorum.

Sayfa 38

Adem

Küçücük bir kızken burnum çok havadaydı, şimdi yerlere, yerin dibine indi. Yahudilerden, annemden utanırdım, nefretle karışık.. Annem hep birgün anlayacaksın der, ağlardı.... İşte, şimdi bu bir avuç Yahudi, iki tanecik ev, bana anamdan kalanlar... Onun için yazdım Yehova'yı. Gerçek olduğu için gün geçtikçe daha da anlamlar kazanıyor...

Sayfa 27