Oysa ölüm hep oradaydı. Sinsice bir köşede pusu kurmuş, sıradaki kurbanının son nefesine eşlik etmeyi bekliyordu. Zamanın insafına emanet edip ertelediğimiz tonlarca şey ise derin birer iç sızısı miras bırakıyordu kalanlara...
...acılar aynı gibi olsa da insanlar başka başkaydı. Herkesin cehennem azabı ayrıydı. Kader herkesi farklı çıkmaz sokakların çaresizliğinde bırakıyordu, acı farklı farklı suretlerde yapışıyordu insanların yakasına.
"Nereye gidersen git, başını kaldırıp baktığın gök hep aynı... Omuzlarının üstünde taşıdığın kafayı değiştiremediğin, kalbini söküp atamadığın müddetçe kaçtığın acı da seninle beraber dolaşıp duruyor."