Giderek daha az görüyorum. Bir kulağımda duymuyor. ama böylece dünyada dolanan onca saçmalık ve rezilliğin sadece yarısını duyuyorum. Bu da büyük bir teselli.
Fakat ben istediğimi alabilmek için günlerce süt ve ekmekle beslendim. Kitap! Kitap ve daha çok kitap… Yeni bir gömlek bile almadım kendime. İhtiyacım yoktu. Ne yemek yedim, ne iyi giyinebildim ama o günleri hayatımın en mutlu zamanları olarak hatırlıyorum.