Bazen bir insanın ruhunu tanimaniza gerek yoktu,ne kadar özel olduğunu anlamak için.Sadece bu iki cümle yüreğimde sıcacık bir Duygu oluşturdu.Güven miydi yoksa bu duygunun adı?
Doldurulamayacak bazı boşluklar vardır, ne kadar tamamlamaya çalışsan da eksik kalan yanlar. İşte bu yaraların nerede, ne zaman kanayacağını bilemezsiniz. Ben de bilemezdim. Usulca dökülen gözyaşlarımın birden hıçkırığa dönüşünü de bu yüzden engelleyemedim. En sessiz nasıl ağlanabilirse, öyle ağladım.
Sana bir kere sarılsam sanki her şey değişecek...
Dertler çekilmezliğini yitirecek,
İçimdeki öfkenin sonu gelecek,
Hayata karşı duruşum yenilenecek,
Gülüşlerimi sahteliği gidecek,
Sana bir kere sarılsam sanki tüm çirkinlikler güzelleşecek...
Bıraktığım gibiydi her şey... Yalnızlığın bir diğer tarifi de buydu galiba. Dağınıklığını toparlayacak ya da topladıklarını dağıtacak kimsenin olmaması...