Kurgusuna hayran olduğum, kalbimi sızlatan bir Ayşegül Çiçekoğlu kitabı. Elimden bırakamadım. Bitmesi hiç istemedim.
Balım'ın annesine verdiği sözü yerine getirme çabası, babasının yaptıkları ve konakta yaşadığı onca olaya rağmen umudunu kaybetmemesi dimdik ayakta durması, Ömer'in yalnızlığı, Cavidan'ın yaşadıkları hüzünlendirdi beni. Hasan'ın yaşananları görmemesi ve başta Osman olmak üzere hepsine sinir olmamak elde değil. En çok Faruk'u sevdi. Durumuna rağmen içlerinde en akılları bence oydu. Bu arada Umut'u çok merak ediyorum. Umarım onun hikayesini de okuruz.
Kitapta çoğu kadın ezilen olmasına rağmen Balım'ın güçlü olması, azimli kadınların neler yapabileceğini görüyoruz.
Ailenin ve sevginin önemini bir kez daha vurguluyor yazar bu kitabıyla. Ayrıca insan gerçekten inanabileceği, güven duyabileceği, başını omzuna koyabileceği, sırtını dayayabileceğini birilerini arıyor. Birde sevginin ve azmin yapamayacağı, çözemyeceği birşey yok.
Ayşegül Çiçekoğlu yine bütün duyguları yaşattı bana. Gözlerimin dolu dolu olduğu, çoğunlukla sinirlendiğim, gülümsediğim, acıyı hissettiğim bir kitap oldu.
Mutlaka okumalısınız.