Kutsal vahyin "kendisini fazla etkilememesine" rağmen, ibadetin yararlı olduğuna karar vermişti. Çünkü ibadet güzel davranışı ve ahlaklı toplumu teşvik etmekteydi. O yüzden ahlaki boyutu güçlendirilmiş bir deizm anlayışını benimsemeye başladı. Buna göre, Tanrı'ya en iyi çalışarak ve başkalarına yardım ederek hizmet edilebilirdi.