Yerleşim olmayan, çöp biriktirilen bir arazi düşünün. Bir grup insan bu alanda yaşam alanı oluşturmaya çalışıyor. Gecekondu tabirinin nasıl ortaya çıktığını gösterircesine bir gecede kurulan evlerin ertesine gün yıkımları ve bu döngünün bir taraf pes edip bırakana kadar devam etmesiyle kurguya dahil oluyoruz. Giriş kısmı tanıdık gelen bu hikaye bizi kitabın ilerleyen bölümlerinde şaşırtacak mı? Maalesef hayır. Aslında bildiğimiz yıkımları, sömürüleri, fırsatçılığı okuyacağız:
Şifa umuduyla gidilen, dua istenilen hocalar, dedeler.
Yoğun yaşam mücadelesinin içinde masallara inanmak isteyen halka, duymak istediklerini anlatan fırsatçılar.
İnsanların emeklerini kullanarak daima kendi cebine çalışan fabrikatörler.
Aklına yatmayan konuları soranı, araştıranı anarşist vb. sıfatlarla yaftalayarak toplumun dışına itenler.
Hakkı olmadığı halde zor kullanarak birçok şeyi elde eden şehir eşkıyaları.
Sözde ahlakçı geçinen, genelevlerin daimi yüzleri.
Modern hayatın getirdiklerini sırf yeni diye olduğu gibi kabul edip, tüketim çılgınlığına gidenleri.
Yazar tüm bu konuları işlemiş fakat öyle uzun uzadıya değil. Can alıcı noktalara değindikten sonra gerisini okuyucuya bırakmış. Fakat söyledikleri kurgunun zihinde canlanmasına fazlasıyla yetiyor. Kitap boyunca tek bir baş kahramanımız yok, birçok farklı karakter geliyor temsil ettiklerini gösterip kenara çekiliyor.
Benim Latife Tekin’den okuduğum ilk kitaptı. Başlarda dili farklı gelse de ilerledikçe anlatılanlara daha iyi dahil olabildim. Severek okuduğum Berci Kristin Çöp Masalları’nı tavsiye ederim.
