Konuşmayan, korktuğu için sesini çıkarmayan kadınlar için yazıyorum. Çünkü bize, kendimizden çok korkuya saygı duymamız ve sessizliğin bizi kurtaracağı öğretildi. Ama sessizlik bizi kurtarmayacak.
”Seni olduğun şekilde affediyorum.”
Sanki yalnızca uyuyormuş ve bedenindeki vahşi kesikler onu öldürmemiş gibi onunla konuştu.
”Seni, bir zamanlar benim için ne kadar değerli olduğun için affediyorum.”