Beyaz Diş'in "Yaban" hayatından ayrılıp insanların hayatına dahil olma serüveni.
Sevgisizlik, hor görme, eziyet etme, çıkar uğruna yok sayılmalara dayanmak zorunda kalıyor. Bu eziyetler onu yırtıcı, acımasız bir yaratığa dönüştürüyor.
Ta ki gerçek sevgiyi öğrenene kadar... Sevgisizliğe o kadar alışıyor ki başta sevgiyi sorguluyor, afallıyor.
Bir hayvanın doğal yaşamından ayrılıp, günahkâr, vefasız insanların hayatına dahil olması kolay olabilir mi? Uzun bir alışma süreci gerekir. En önemlisi sevgi gerekir. Her insan bunu başaramaz.
Ama ne olursa olsun, ne kadar kabullenirse kabullensin aklından o hakiki yaşamını, asıl olması gereken yeri çıkaramaz o hayvan.
Basımdan dolayı kitabı okurken biraz gözlerim yoruldu çünkü yazılar ve sayfalar küçüktü. Bu yüzden yavaş ilerledim, bitirmem uzun sürdü. Ama çok güzel bir yaşam öyküsüydü.
"İnsanlar ve hayvanlar, hatta bütün canlılar, sadece sevgiyle bağlanabilirler birbirlerine."
