Eylemliliğe, yaşama karışmaya, gerçekliğe susamış; ama zayıf, kadınsı, nazik olan karakterlerde az çok hayalperestlik denen bir hal doğmaktadır ve insan, insan değil de tuhaf bir orta cins, yani hayalperest olmaktadır. der Dostoyevski Petersburg günlüğünde. Beyaz Geceler, isminden de anlaşıldığı gibi geceninin sessizliğini gündüzün gürültüsüyle değiştiren, gündüzlerin beyazını geceye karıştıran yalnızlığı, çaresizliği, tek başınalığı usta anlatımıyla bize aktarır.
