Gökyüzü o kadar parlak ve yıldızlıydı ki ona baktığımızda akla gelen ilk soru," Aksi ve dengesiz insanların böylesine görkemli bir gökyüzünün altında yaşaması gerçekten mümkün mü?"
Yalnızlık içinde yaşayan isimsiz anlatıcının 4 aşk dolu gecenin sabahında, kendini aynı oda içinde yapayalnız bulması.. hep bir hayal kırıklığı..
“Nasıl da kolumu bırakıp ona koştu! Ben olduğum yerde durup onlara baktım, tamamen yıkılmıştım.”
4 mutluluk dolu beyaz gece bir insanın hayatı için yeterli sayılmaz mıydı? Hiç sanmıyorum.
Beyaz GecelerFyodor Dostoyevski · Ren Kitap · 202075.1k okunma