“...İnsan melankoliye daldığında hayal gücü ne işe yarar ki! En sonunda bitmek bilmeyen hayal gücünün yorulduğunu ve sonu gelmez bir çalışma yüzünden kendini bitirdiğini hissedersin.Çünkü ne de olsa büyüyoruz,ideallerimizi aşıyoruz,onlar toprak ve küle dönüşüyor,parçalanarak tuzla buz oluyor ve eğer başka bir hayatın yoksa,bu parçalardan birini alıp bir hayat yaratmak zorundasın...”
Sayfa 48