Beyaz ve Siyah
Eugene IonescoBeyaz ve Siyah Reviews
You can find Beyaz ve Siyah reviews, Beyaz ve Siyah book reviews, Beyaz ve Siyah ratings on 1000Kitap.Score
7.3Out of 10
Ionesco'nun okuduğum ilk kitabı. Yazar, çoğunlukla tiyatro eserleri yazmış. Ancak bu kitabı diğer eserlerinden çok farklı. Kendisinin resime olan ilgisinden, resime olan yeteneksizliğinden (ki yaptığı çizimler de kitapta yer alıyor ) , resim yapma yolculuğundan bahsediyor bu kitapta. İsmine bakarak aldığım bu kitap- başka hiçbir bilgi veya yoruma bakmamıştım alırken - Beyaz ve Siyah, bende felsefi bir çağrışım uyandırmıştı. Beyaz ve Siyah kelimelerini sembolik olarak kullanarak daha filozofik bir anlatıda bulunacağını düşünmüştüm yazarın. Ancak beyaz ve siyahı gerçek anlamıyla, gerçekten renk olarak kullanıyor yazar. Kısa sürede çabucak bitirilebilecek bir kitap. Çizimler de beni oldukça eğlendirdi.
“Her şey kasıtlıdır, ideolojidir. Tiyatro haddinden fazla konuşur. Keşke sadece bakanlar tarafından yeniden okunabilecek, kıpırdamayan, neredeyse sessizlikten ibaret resimler yapabilseydim.”
Absürd tiyatronun en önemli temsilcilerinden #eugèneionesco . #beyazvesiyah sözcükler yerine çizimler ile ifade yolları aradığı denemesi. Zihnindeki meselelere hızlandırılmış bir bakış. Denemesine çizimleri eşlik ediyor ve çizimlerini de açıklıyor. Daha doğrusu okurun kendi anlamlarını bulmasını istiyor. Ya da okurun kendi sorularını sormasını demem daha doğru olur sanki.
“O kadar sıkıldım ki, her şeyi söylemek istiyor muyum bilmiyorum, bir şey söylemek istiyor muyum, biraz mı söylemek istiyorum ya da hiçbir şey söylemek istemiyor muyum bilmiyorum. Fakat aslında her şey bir şey söyler. Ve eğer bir şey söylüyorsam da sorumluluğunu almak istemiyorum. Yine evet yine hayır. Bilmiyorum.”
Cioran okumalarında adı geçen bir düşünürü okumayı daha fazla ertelemek istemedim ve bir sabah başladım okumaya.
Düşünceleri dağınık ve toparlama gibi bir derdi de yok. Dolayısıyla çizgileri de öyle. Yorumlamaya çalışıyor, evet ama bizden, okuyucudan ziyade kendisi için yapmaya çalışıyor bunu sanki. Çizerken düşünmeyi bıraktığını ve her çizginin yalnızca ellerinin eserini olduğunu belirttiğini düşününce, kendi kendine bilinçaltı incelemesi yapmaya çalışıyor izlenimi uyandırdı bende. Çizimlerine önce kendim bakıp sonra onun yorumlarını okuyordum ve fark ettim ki birkaç çizim sonra benim yorumlarım onunkilere benzemeye başlamış. Sanırım ben de onu anlamaya çalıştım ve ortak bir çabadan buluştuk ancak galip pek tabi ortada: kendini tam olarak anlayamayan birini başkası nasıl anlayabilir ki?
72 syf.
·
Not rated
Kitabı yorumlamadan önce. Wirginia wolf tan özür dileyerek cümlelerime başlamak istiyorum. Daha önceki incelememde deniz feneri kitabı için hayatımda okuduğum en kötü kitaplardan biri demiştim. Ama artık sözümü geri almak istiyorum. Bu kitap artık hayatımda okuduğum en saçma kitaplardan biri oldu çünkü. Ne okudum dedim bitince.
Tiyatro oyunlarında genelde insanlar arasındaki iletişimsizlik vebasını, dilin yetersizliğini ele almış olan Ionesco, bu kitabında da benzer bir amaç güdüyor: Dil ve onun kelimeleri olabildiğince -tamamen değil- sesini kısmalı ve artık el konuşmalı.
Elin eylemesine, üretmesine izin vermeliyiz. Kontrol etmeden, içinden gelen ne ise, kağıda bir mürekkep testinin görünüşü gibi rastgele akmasını izlemeliyiz. Zaten kitabın içerisinde genelde geometrik cisimlerle oluşturulmuş garip çizimler de buna göre yapılmış. Hatta bazen Ionesco bile kendi çiziminin tam olarak ne anlama geldiğini bilmediğini itiraf ediyor. Sanki fırça ya da kalem elin bir tür altıncı parmağıymış da bütün çizimler doğruca bilinçaltından gelip bu fırçaya, kaleme akan mürekkeple/boyayla yapılmış.
Ionesco'nun kendi çizimlerini yorumladığı kısımlar sıkıcı olsa da, çizimlerin başladığı bölüme kadarki denemesi zengin bir felsefî maden yatağı. O kısım için bile okunabilir.