Polisiye tarzı romanları çok severim, bu kitabı da çok merak ederek aldım. Özellikle Ahmet Ümit'in yazım dilini çok merak ediyordum. Ancak okumaya başladıktan sonra konu beni bir türlü içine alıp sürükleyemedi, kitap yarım kalmasın diye zorla okudum. Sonu da o kadar basit bir şekilde oldu ki açıkcası benim için bir hayal kırıklığı oldu. Şimdi Ahmet Ümit'in başka kitaplarına da elim gitmiyor, yine aynı duyguyu alırsam kitaptan diye.
Büyük bir iştahla başladığım elimdeki bu kitabın 250. sayfasına gelmeme rağmen henüz polisiye türünün p'sine rastlamadım.Bu kadar gereksiz uzatmaya ne gerek vardı sayın Ahmet Ümit.
Bu kitap benim travmam. Çok ciddi söylüyorum öyle :) Yani hakkında bahsederken bile yine o zaman ki gibi yükselip sinirleniyorum :)
Zamanında başlayıp sonra uzun süre unuttuğumdan devam etmemiştim. Çünkü en başta hem karakterler sarmamıştı. Hemde hani korku filmlerinden göz göre göre bok yoluna giderler ve sen sinir olursun, öyle hissettiğimden kitabı kenara koymuştum ve sonra uzun süre unutmuştum. Sonra aradan zaman geçince bitirmek için yeniden başladım ve birçok krizle okumaya devam ettim. Gerçi yalan yok olaylar o kadar tahmin ettiğim yönde gitmedi ama özellikle baş karakter biraz sıkıcı olduğundan yine uzun sürdü bitirmem. Bitirdiğim an ise... Hatırlıyorum iş saatlerimin sonuydu. Şoka girmiştim. Böyle trans içinde giyinip minibüse bindim. Minibüste söylenmeye başladığımı hatırlıyorum :) Sonra eve yürürken yükselmeye başladım ve eve vardığımda bayağa sesli sövmeye başladım :)) Kandırılmak sinir bozucu :) Sonrada girip yorumlara bakarken ekşide "Final bulmuşlar ve üzerine bir kitap yazmışlar." tarzı yorumlar okudum. O kadar doğru ki. Gerçekten sırf şu final için bir kitap yazılmış. O yüzden içi boş ve sıkıcı gidiyor başlar. Gerçi şimdi Ahmet Ümit'i çok severim ama sırf o vuruculuk yüzünden şu kitabın çok bilinmesi sinir bozucu, bir yandan da hissedilen şey öyle vurucu bir sinir bozukluğu ki haklılar :)) Bu kitabı görünce bile tüylerim diken diken oluyor hala :)
Kitaptaki Beyoğlu betimlemeleri gerçekten güzel , sizleri Beyoğlu'na götürüyor. Fakat ben son kısmı çok zorlama buldum. Heyecanla okuduğum, karakterlerin hayatlarını izlediğim bu kitabın sonunu daha mantıklı bulmak isterdim. Kitabın sonunda kurgu benzerliği sebebiyle Agatha Christie'nin bir kitabından (başlıktaki) alıntı yapılmış, belki o kitap daha mantıklı bir sona sahiptir, onu okumayı tercih ederdim.
İlk kez bir Ahmet Ümit kitabı okudum. Okurken çok sıkıldığımı bitsin artık dediğimi itiraf etmeliyim. Bence çok uzattığı yerler vardı. Aralarda güzel cümleler de dikkatimi çekti ama genel olarak kitaba bayılmadım. Üçte ikisi sürükleyici değildi son kısım biraz. Sonunda şoka uğramadım. Yazar beni afallatmadı. Anlatım ile son bağdaşmıyor, mantık hatası var. Yine de hakkını yemeyeyim kalemi fena değil ama teferruat ve tekrar çok fazla. Ayrıca küfür olan bölümleri de sevmedim.
Öylesine bir romandı işte. Yazar bu romanı sadece roman yazayım diye kaleme almış gibi hissettirdi bana. Bab-ı Esrar ya da Elveda Güzel Vatanım'ın yanına yaklaşamaz. Böyle usta bir yazardan bence böyle amatörce bir romanın ortaya çıkması son derece şaşırttı beni. Ama Ahmet Ümit'in diğer romanlarını şiddetle tavsiye ederim. Özellikle Bab-ı Esrar ve Elveda Güzel Vatanım okumanız gereken kitaplar. Zaten sonrasında bu yazarın çoktan hayranı olmuşsunuzdur.
Okuduğum ilk Ahmet Ümit kitabı değil. Bu yüzden karşılaştırmalı eleştiri yapabilirim.
Kitabın yarısına kadar asıl konunun başlamasını bekledim. Yarısından sonra yavaş yavaş konuya girdi. Kalemi her zamanki gibi akıcı fakat diğer kitaplarına nazaran hikaye doyurucu olmamış bu sefer.Çok fazla diyalog var , kitabın yarısı bu diyaloglarla geçiyor.Şaşırtıcı bir son ile bittiği için en zevk aldığım kısım kitabın son 20-30 sayfası oldu.
Kitap size ne katabilir? Beyoğlu hakkında biraz bilgi edinebilirsiniz sadece.
Ben ne okudum diyerek başlamak istiyorum.Ahmet ümit'in Başkomiser Nevzat için hazırlık kitabı şeklinde olmuş.Kitap ne polisiye, ne tarihi ,ne gerilim romanı.İlk 200 sayfa ne olacak şimdi diye okudum ve kitabın içine adapte olmak da zorlandım. Belki de kitaba yüksek beklentiler ile başladığım içindir. Kitap ile ilgili en net yorum Hint
