Stefan Zveig/ Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
Son zamanlarda herhangi bir çabam olmadığı halde bulunduğum her yerde Zveig kitaplarına rastlıyorum. Son bir ayda hiç okumayı dusunmedigimden de fazla önüme çıkan Stefan Zveig serisi adeta bana beni okumak zorundasın der gibi oldu. Kitaplarimdan uzakta olduğum bir süreçte karşıma çıkması ile okuma fırsatı bulmam benim için çok iyi oldu. Zaten hep, bir yazarı anlayabilmek için eserlerinin çoğunu ard arda okumak gerektiğini düşünmüşümdür. Fakat ilk defa bir yazardan bu kadar çok eser okuma şansı buldum diyebilirim. Adeta bir Stefan Zveig kampı oldu.
Kitabı degerlendirmeye gelince, daha önceki incelemelerimde Zveig hakkında yeterince yazdığımı düşünüyorum.
Bu eserine gelince ; konusu çok özel. Fakat aşk olduğu için değil, bir aşkın savaşını yalnız başına vermiş olmakla çok özel bir durum arz ediyor kanımca. Çünkü platonik bir aşk yaşamış olmak hiç de kolay bir durum olmamakla birlikte sevdiği kişiye hiç söylemeden, uzaktan yaşayarak her geçen gün kendi tükenişine şahit olmak demektir.
Siz hiç tükendiğiniz halde, seyirci kalmayı göze aldığınız bir durumu yaşadınız mı?
Bu, çok çok zor bir durum. Bu bakımdan konusu çok özel.
Fakat şunu söylemeliyim ki Zveig tasvir gücü çok muazzam bir yazar olduğu için bu eseri beklentimin altında kaldı. Ya da ben daha yoğun , çok yoğun ifadeler bekliyordum, bilemiyorum .
Nedense bu kitabın içeriği hakkında bir şey yazasım yok. Zaten spoiler vermiş olurum. En iyisi mi Zveig severler okusun .
Bir inceleme bile yazmadan bu kadar uzun bir yazı yazmakla sevgili Azizleri umarım sıkmamışımdır. Esenlikler dilerim
Stefan Zweig