"Hayat,var olmak için anlatılmaya ihtiyaç duyar mı?"
Romanın temelini oluşturan bu cümle. Çünkü Elisa kalbini acıtan geçmişini ve arkadaşını anlatıp anlatmamakta, onu roman olarak yayımlayıp yayımlamamak konusunda çok kararsız. Anlatmazsa yaşadıkları hiç var olmamış mı olacak?Ya da geçmişin bulanık sularından çekip çıkarmak mı gerekiyor. Her şey yerli yerinde kalsa olmaz mı?
Elisa geçmişi ile yüzleşebilmek için eski günlükleri ve geriye dönüşlerle yaşadıklarını kısa bir süre içinde yazar.Neler mi bunlar?Sorunlu aile ilişkileri, arkadaşlıklar, ihanetler,cinsellik, edebiyat, eğitim sistemi,internet dünyasi,sosyal medya etrafında iki arkadaşın, Beatrice ve Elisa 'nin,hikayesini anlatıyor yazar.Elisa icine kapanık, hayati kitapların arasinda geçen, asosyal bir karakterdir.Beatrice ise dikkat çekici, güzel, akıllı ve okulda başarılı bir kızdır. Iki zit kutuplarda yer alan bu karakterler birbirini çekilir .Disaridan cok uyumsuz görülen ancak cok iyi anlasan iki arkadas olurlar. Yasananlardan sonra bazen Beatrice 'e bazen Elisa'ya,bazen ailelerine hak veriyorsun. Karakterlerin hepsiyle bir şekilde özdeşlik kurabiliyoruz. Romanın en güzel ve duygusal gerçekçi kısmi da burada yatıyor.
Roman biraz Napoli romanlarını hatırlatıyor ki romanın bir yerinde bundan da bahsediyor. Edebiyat dünyası ve sosyal medyanın da karşılaştırıldığı bu romanda sosyal medya gelince edebiyat yok oldu mu sorusunun cevabı da bulunabilir. Sahi sosyal medya edebiyatı öldürdü mü?
