Şiirle örtülür sokakta ölen her insanın cesedi.
Seslendirilen değil yazılan sözcüktür hayatı kendi anlamına doğru iten/çeken.
Sözcüklerin, taşıdıklarından kurtulup bağımsızlığını kanıtladıkça özgürlüğüne kavuşur şiir.
Sarf edilen sözcüğü önce okuru, sonra da şairi, sırasıyla savunur. Ta ki sözcük, hem okuruna hem de şairine isyan edene kadar!
Sözcük, doğanın ölümsüz tek tanrısıdır!
şiir, okurunu bir çift siyah deri eldiven gibi giyer.
şairin parmak izlerini saklamak için...
parmak izleri, hayatın izlerinin ta kendisidir!
Küçük İskender
(Şubat 1998, İstanbul)
