Bir Delinin Anıları
Gustave FlaubertBir Delinin Anıları Gönderileri
Bir Delinin Anıları kitaplarını, Bir Delinin Anıları sözleri ve alıntılarını, Bir Delinin Anıları yazarlarını, Bir Delinin Anıları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çabucak solan, gençliğin o güzel çiçeklerine sonsuza kadar elveda, daha sonraları hem pişmanlık, hem de zevkle anımsanacaklar!
Bacaklarında derman kalmadıysa koşmayı, kollarında derman kalmadıysa tuttuklarını, kafanda derman kalmadıysa bir şeyler düşünmeyi bırakırsın. Ama yüreğinde derman kalmadıysa sevmeyi bırakamazsın. Her şeyi seçemezsin; her şey de seni seçmez.
Bir Delinin Anıları
Ah kim bilir ömrümden kaç uzun, kaç yavan saat harcadım düşünerek, şüphe ederek! Kaç kış gününü, batan güneşin solgun akislerinde ağaran közlerin karşısında başımı öne eğerek, kaç yaz akşamını, şafak vakti, kırlarda, yelken açmış uzaklara giden bulutları, melteme boyun eğen buğdayları izleyerek, ormanların ürperişine şahit olarak, gecenin karanlığında tabiatın iç çekişini dinleyerek geçirdim.
Kalabalığımızda bir boşluk var...
Umutsuzca ağlamakla geçen çile dolu saatler, ve ardından gözleri saklayan yaşları, sesi boğan hıçkırıkları kovmak için zoraki gülüşler...
Ve kendime ait küçük neşelerim var..
Hayat bir vicdan azabı gibi üstüme basıyor.
Ey deniz, seni her zaman sevdim.
Delilik ve hülyalar, şiir ve aptallık çağı.
Ve bıkkınlık sardı beni; her şeyden şüphe etme noktasına geldim. Gençken, yaşlıydım; kalbimde kırışıklıklar vardı ve hâlâ capcanlı, heyecan ve inançla dolu ihtiyarlar gördükçe acı acı kendime gülüyordum, bu kadar genç ve hayat, aşk, şöhret, Tanrı, olan, olabilecek her şey hakkında hayallerini bu kadar kaybetmiş ben...
Bana yeniden yaşamam, insanların arasına karışmam gerektiği söyleniyor!... Peki ama, kırık dal nasıl meyve taşıyabilir? Rüzgarların kopardığı ve tozların içinde sürüklediği yaprak nasıl yeniden yeşerebilir?
Peki, herkesin gülümsediği, kendini mutlu bildiği, evlenilen, sevilen yaşta; birçoklarının bütün aşkların ve zaferlerin sarhoşluğunu yaşadığı yaşta, bu kadar çok ışık parlar ve ziyafette bardaklar dolarken; kendimi yalnız ve çıplak, her tür ilhama, her tür şiire karşı soğuk hissetmeme neden olan bu düşünce nedir?
Hayatım ne kadar sakin oldu, o kadar tatlı ve mutlu geliyor ki, huzurlu ve safiyane! Ah! Evet, huzurlu ve sessiz, içinde ceset yerine ruh yatan bir mezar...