Gustave Flaubert "Bir Delinin Anıları".. Literatürdeki yerini, edebi istihdatını, kabul edip saygı duyduğum halde, sevmediğim, sevemediğim yazarlar var. Her paylaştığımda bunu belirttim, ben Flaubert sevmem. Kalemiyle bi türlü, olsa da okusam diyeceğim bi ilişki kuramadım. Rağmen, dönem dönem, döner yine okurum. Aynı nehirde iki kez yıkanılmaz misali. Yazar da, yazdıkları da aynı kalır ama, belki benim bakışım, hisssettiklerim, hayat içinden çekip aldıklarım, artık değişmiş olabilir diye. Böyle bi girizhanın üzerine şaşırtıcı bir şey söylüyorum "kitabı çoook sevdim" Ve aslında niyesini de, süper analitik zekamla buldum
Flaubertin on yedi yaşında yazdığı toyluk dönemi eserlerinden. Yine de çağının ötesinde, modern bir dille kaleme alınmış.Benim için, marjinal, tatminsiz ve aşık hallerini ilk defa bu kadar sıcak dillendirmiş. Evet, gelecekte olacağı ustanın izlerini net şekilde görüyoruz ama, satırlarındaki hararetin, hislerini tercümedeki samimiyetin de içindeyiz. Yerleşik ahlaksal değerlere karşı, ileride olacağı kişi, işin tarihsel determinizm kısmını okuyanlara bırakıyor. Kalbim müsterih, tavsiye listeme alıyorum.
