Bir Delinin Güncesi
Nikolay GogolQuotes
Hiçbir şeyi küçümseme , doğada değersiz olan hiçbir şey yoktur.
Sayfa 157
Başkasına kötülük edip acı vermektense, kötülük görüp acı çekmek daha iyidir. Ruhunun saflığını koru!
Sayfa 157 - PortreKitabı okudu
Bu işkenceye dayanacak gücüm kalmadı. Bittim, tükendim.
Sayfa 35 - Oda yayinlariKitabı okudu
‘Aşk, ikinci yaşamdır!’
Sayfa 23Kitabı okudu
Gözleri ışıl ışıl yanıyor, sanki güneş!
Sayfa 9Kitabı okudu
Artık acılara dayanacak durumda değilim. Tanrım, neler yapıyorlar bu adamlar bana? Durmadan kafamdan aşağı soğuk su döküyorlar, kimsenin bana aldırış ettiği yok! Kimse sözümü dinlemiyor! Ne yaptım ben bu adamlara? Ne diye eziyet ediyorlar bana? Benim gibi bir zavallıdan ne isterler? Elimde avucumda bir şey yok ki, istediklerini vereyim... Bittim artık, dayanamayacağım. İşkencelerden başıma ateşler bastı, gözlerim kararıyor, her şey çevremde fıldır fıldır dönüyor.
... Oracıkta, bir benek gibi görünen ev, bizim ev mi? Pencerenin önünde oturan kadın, benim anam mı yoksa? Anacığım, kurtar zavallı oğlunu acımasız ellerden! Ağrıyan başıma bir damla gözyaşı akıt! Ona ne işkenceler yapıldığını gör, kucakla, bağrına bas öksüzünü! Onun bu dünyada yeri yok artık, kovdular onu, sürdüler insanlar arasından. Bari sen acı oğluna, anacığım!
Bugün büyük bir gün. İspanya, kralına kavuştu. Kral kaybolmuştu, ama sonunda ortaya çıktı. Bu kral benim. Bunu ancak bugün anlayabildim. Daha doğrusu bu düşünce kafamda son anda şimşek gibi çaktı. Ufak bir kalem efendisi olduğum nereden girmiş kafama! Nasıl saplanmışım bu zıpırca, akıl almaz düşünceye? Şimdi her şey gözümde tabak gibi açıldı. Durumumu şimdi avucumun içi gibi biliyorum. Eskiden gözlerimi bir sis perdesi örmüştü, doğruyu yanlışı seçemiyordum. Bunun nedeni beynimizin kafatasında bulunduğunu sanmaktan ileri geliyordu. Oysa beynimizi Hazar Deniz'inden, Kaf Dağ'ından esen rüzgârlar getiriyor bize.