"İncelemelerim kendime kattıklarımdan ibarettir; sadra şifa niyetine."
Ah bu adaletsiz düzen! Ağır yaşam şartları altında ezilen düşük rütbeli memur kesimin, üst düzey rütbelilerden -soylulardan !- gördüğü belirgin tavrın da etkisi ile trajikomik hayat yolculuğu... Mevki sahibi olmak, her hakkı kendinde bulmayı getirir. Senin çabalayarak aldığını bir çırpıda alıverir hakkı olmayarak ya da senin olmasını istediğin şeye konumum gereği layık görülmezsin. Derdin olur, kapı çalarsın: "Büyük adamdır o,halleder!" dersin, kulak ardı ettiği yetmez söylediklerini, bir de azar işitirsin. Bu senin sonun olur belki ama haberi olmaz ki bundan üzüntü duyacaksa da bir gram! Halkın temsilcidir dersin, ulaşmak istersin; o kapıyı çalarsın yok, bu kapıyı çalarsın yok. Her yerdedir sözde ama hiçbir yerde değildir!
Rütbe; kibir gerektirir ya, burnunun ucunu göremezsin! Bir bakmışsın göremediğin o burnun peşine düşmüşsün. Senin kimliğine bürünmüş, olmak istediğin kişi, yaşamak isteğin hayallerinle beden bulmuş , çıkmış karşına.. Hayretler içinde kalırsın, aslında sensindir o ama yine de peşinden koşturur seni. Koş , yakalarsın belki !
Bir Delinin Hatıra Defteri 
Nikolay Gogol
