Bir Günlük Düş
Samed BehrengiBir Günlük Düş Gönderileri
Bir Günlük Düş kitaplarını, Bir Günlük Düş sözleri ve alıntılarını, Bir Günlük Düş yazarlarını, Bir Günlük Düş yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Konuşacak gücü bulamıyordum. Üzüntümü, çilemi tek başıma çekmek istiyordum. Anamı özlüyor, onun yanında olmak istiyordum, anamın kokusunu, sesini almak istiyordum. Onu kucaklamak, öpmek istiyordum.
Sayfa 42Kitabı okudu
İnsan şükretmesini bilmeli oğlum. Tanrı, kimin zengin, kimin yoksul olacağını çok iyi bilir.
Sayfa 32Kitabı okudu
Sesimi kimse duymadı sanırım. Dilim tutulmuştu. Gırtlağımdan hiç ses çıkmıyordu. Haykırıyordum, ama bunu yalnızca ben biliyordum.
Sayfa 47 - Altın Post YayıncılıkKitabı okudu
Acaba bu güzel evlerin içindekiler neler yerler, nasıl yatarlar, birbirleriyle neler konuşurlardı. Giyimleri nasıldı? Bunları hiçbir zaman anlayamazdım.
Sayfa 35 - Altın Post YayıncılıkKitabı okudu
"Bu öyküyü ibret alınsın diye yazmadım. Çocuklarımızı daha iyi tanımanız, sorunlarını öğrenmeniz, çözüm aramanız için yazdım."
Kim anasının karnındayken nasıl yaşadığını bilebilir ki?
Sesimi kimse duymadı sanırım. Dilim tutulmuştu. Gırtlağımdan hiç ses çıkmıyordu. Haykırıyordum ama bunu yalnızca ben biliyordum.
Burada da kadercilik tamam. Çok güzel. Aynen.
Babam: «Oğlum günaha girme, şükret. Ulu tanrı kimin varlıklı kimin yoksul olması gerektiğini kendi bilir.»
Sayfa 41 - Oda YayınlarıKitabı okudu
«Tahran'dan dışarı çıkmış olmayalım sakın?» diye sordum.
Güldü: «Haklısın Lâtifciğim, Tahran dediğin iki kesimden oluşur. Her kesim başlı başına bir âlem… Güney ve kuzey Tahran. Güneyi pislik içinde, kir pas içinde. Kuzey ise tertemiz, pırıl pırıl.
«Tüm kırık dökük otobüsler güneyde çalışır. Tüm kerpiç harmanları güneyde. Tüm dizeller, kamyonlar orada gezer. Sokak ve caddelerin çoğu topraktır.
«Kuzeydeki caddelerin iki yanındaki açık kanallardan, arklardan akan lağım suları, güneyin caddelerine gelir. Her yanı pis pis kokutur.
«Kısacası, güney, yoksul ve açların, kuzey de varlıklı ve tokların yurdudur. Sen hiç Güneydeki Hasırabat, Naziabat ve Hacı Apdulmahmut caddelerinde on katlı, mermer kaplama yapı gördün mü? Orada yok, kuzeyde var. Bu büyük yapıların altında zengin mağazalar sıralanmış. Lüks arabaları, değeri binler ce tümen tutan köpekleri var müşterilerin.»
Ben de: «Doğru, güneyde böyle şeyler olmaz,» dedim. «Güneyde kimsenin özel arabası yok. El arabası var, çoğu da mağaralarda oturur.»
Sayfa 33 - Oda YayınlarıKitabı okudu