Çok etkilendiğim bir kitaptı. İki yüzlülükler, adaletsizlikler, başkalarının yaşama hakkı üzerinde pay iddia edenler ve daha neler neler...
Toplum baskısı ne boyutlara ulaşmış ki yazar kitabın ilk baskılarında ismini gizlemiş. Topluma ve yönetime dair çarpıcı eleştiriler yapılmış kitap boyunca. En sevdiğim yönü okura empati kurdurması, hem de yerinde olmayı en son isteyeceğimiz kişiyle, bir idam mahkumuyla.
İnsan hayatının her döneminde değişime açıktır. Zaten yöneticiler, olumlu yönde değişmeyeceğinden emin oldukları için değil, siyaseten bir şeyleri ispat etmek için, karşı tarafın, yönettiklerinin gözünü korkutmak için sıklıkla bu yönteme başvurmuş. Sûrname’de de insanın iyi yönde değişebileceğine vurgu yapılıyordu. Tabii bu kitap ondan daha önce yazılmış. Belki de Aziz Nesin, Victor Hugo’dan ilham almıştır.
Özgürlüğünü kaybedenlerin gözünden özgür insanların nasıl göründüğünü çok güzel ifade etmiş yazar.
Sonuç olarak; okurken rahatsız eden, yer yer ağlatan ama iyi ki okumuşum dediğim bir kitaptı.
