Victor Hugo, bu romanında idam ve onun kötülükleri hakkında bir anlatım yapıyor. Tabi onun mantığına göre anlattığı hikayelere bakılırsa o dönem bir suç mu işledin? Hemen idam. O bunun yanlış olduğunu, her suçlunun idam edilmemesini, tedavi edilebileceğini anlatırken; kimsesiz olarak büyüdüğü için doğruyu yanlışı bilemeyen bir çocuk ile hayatta sürekli dışlanarak toplumun suça iteklediği iki insanı örnek göstermiş. Tabii ki burada verilen örnekler çok doğru yani çocukken bakkaldan çikolata çaldınız, hemen idam. Biraz büyüdünüz bir tepsi baklava çalarken yakalandınız, idam. Buna benzer olayların tedavi edilebileceğini, Öfkeyle cezalandırılan kötülük şefkatle tedavi edilecek, diyerek anlatıyordu.
Tabi tek pencereden bakılınca olaylar böyle olsa da ben tamamen kaldırılmasını doğru bulmuyorum. Mesela adam tecavüzcü, içeri giriyor çıkıyor gene aynı suçtan giriyor gene çıkıyor gene aynı suç. Sonsuz döngü. Ayrıca kadın arkadaşlar da söylesin, tacizcinin tecavüzcünün kendilerinden kesilen vergilerle hapishanelerde yemek yiyip yatmalarını mı isterlerdi? Bazı cezalar çok fazla caydırıcı olmalı ki o suç işlenmesin. Kimsenin, kimsenin hayatını karartmaya hakkı yok!
Hepimize iyi okumalar dilerim..
