Bir İdam Mahkumunun Son Günü
Victor HugoBir İdam Mahkumunun Son Günü Gönderileri
Bir İdam Mahkumunun Son Günü kitaplarını, Bir İdam Mahkumunun Son Günü sözleri ve alıntılarını, Bir İdam Mahkumunun Son Günü yazarlarını, Bir İdam Mahkumunun Son Günü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Deliliğin,insanı yaşattığını söylerler:hiç olmazsa akıl acı çekmez ;uyur ve bir ceset gibi yaşar.
Sayfa 40
Giriş vergisinin ödendiği yerde, araba birkaç dakikalığına durdu. Kentin gümrükçüleri arabayı denetledi. Eğer arabada kasaba götürülen bir koyun ya da bir sığır olsaydı, vergi ödemek gerekirdi. Fakat insan kellesi için vergi alınmıyordu. Geçtik.
Zavallı küçüğüm! Seni bu kadar çok seven baban; senin beyaz ve güzel kokulu küçük boynuna öpücük konduran baban; sanki bir ipeğe dokunuyormuş gibi,
saçlarının buklelerinde durmadan ellerini gezdiren; senin o yuvarlak güzelim yüzünü ellerinin içine alan; seni dizlerinin üstünde zıplatan ve akşam olduğunda da
Tanrıya dua etmen için senin ellerini birleştiren baban!
Peki, kim yapacak bütün bunları şimdi sana? Kim sevecek seni? Yaşıtın olan bütün çocukların babaları var, yalnızca seninki yok. Çocuğum, yılbaşlarından, bayram
armağanlarından, güzel oyuncaklardan, şekerlerden veöpücüklerden nasıl vazgeçeceksin? Zavallı yetimim
benim, nasıl vazgeçeceksin içmekten ve yemekten?
Ah! Şu jüri üyeleri, en azından görselerdi benim küçük Marie mi? Belki de anlarlardı üç yaşındaki bir çocuğun babasının öldürülmesinin bir hata olacağını...
Ve bir gün, büyüdüğünde, tabii ki büyüyebilirse, ne hallere düşecek? Babası Paris halkının bir anısı olacak.
Benden ve adımdan ötürü utanç duyacak, aşağılanacak, horlanacak; hepsi de benim yüzümden, onu bütün kalbiyle seven birinin yüzünden olacak. Ah! Benim sevgili küçük Mariem! Doğru mu, söyle bana, benim yüzümden utanç ve korku duyacak mısın?
İdama mahkûm!
Peki, neden olmasın? “İnsanlar,
” hangi kitapta okudum bunu bilemiyorum, ama yalnızca iyi şeylerden söz eden bir kitapta, “bütün insanlar günü belirsiz bir
ölüme mahkûmdurlar,” diye bir cümle okumuştum. Peki, o halde, benim için değişen ne vardı ki?
En yakınımda duranlar el çırpıyor ,alkışlıyorlardı.Bir kral bile ne kadar sevilirse sevilsin ,asla böyle görkemli bir şekilde karşılanamazdı.
Sayfa 104