“Bu mutluluk dalgasının tadını çıkarmalıydı çünkü bir zaman sonra kuşkusuz yatağında pinekliyor olacaktı, tek başına, depresyonların en keskinine, sürgündekilerin, sabit bir yerleri olmayanların, yerlerinden yurtlarından uzaklara fırlatılıp atılmış göçebelerin, sıla özlemi çekenlerin, yoksunluğu damarlarında hissedenlerin ve tutunacak dalı kalmamışların depresyonuna maruz kalmış halde.”
Sayfa 145